رویا

دیگر رویاهایم فیلم سینمایی نیست.  تبدیل شده به یک سکانس کوتاه.  یک فیلمبرداری تصادفی.  انگار دوربین تو جیب کسی اشتباهی روشن شده است و بعدکه صاحبش فهمیده خاموشش کرده.  از یک زاویه تصادفی.  دارد که از همان هم کوتاهتر می شود.  مثل یک عکس دیواری فقط.   یاقطعه ای از یک عکس دیواری   ---

بیسکویت

بیسکویت اسم سگی است که دو پای عقبش را بالا نگه می دارد و با دو پای جلو راه می رود. دو پای عقب بیسکویت درد می کند. صاحب بیسکویت روزهایی که خودش حوصله ندارد می گوید بیسکویت امروز بی حوصله شده است. روزهایی که هیجان زده می گوید امروز پر جنب و جوش شده است. او با بیسکویت حرف می زند و خودش به جای او جواب می دهد. به او دستور می دهد می گوید: برو. بیا. بنشین! و از اینکه بیسکویت به فرمانهای او عمل می کند خوشحال می شود.



بیسکویت این روزها حال ندارد. او دارد همین روزها می میرد. این را دکتر گفته است. می رود کنج دیوار کز می کند و دستهایش را زیر صورتش می گذارد و دیگر پارس هم نمی کند. صاحب بیسکویت نمی داند که پس از مرگ او چه کار کند.

Business trip in Borrego Springs, in the seemingly only restaurant in town. It just reminds me I need deep red velvet chairs for my future dining room and that … There is just something about you, there is just something about you…

امروز توی آشپزخانه در سکوت آپارتمانم که منتظر پر شدن فنجان از قهوه بودم دیدمت که با کت حوله ای سفید ایستاده بودی. انگارتو هم منتظر قهوه بودی. از پشت بغلم کردی و زیر گوشم را بوسیدی. وقتی که برگشتم تا من هم ببوسمت دیگر نبودی

این جا خانه من نبود. احساس کسی را دارم که در اتاق مهمان یک خانه بزرگ و قشنگ زندگی می کند و هر آن دلش می خواهد برود چمدانش را ببندد و به خانه اش برگردد.

روزهای آفتابی - چمنهای سبز پرطراوت تازه آب داده وسوسه ام می کند. که بروم و زیر چمنها برای همیشه دراز بکشم.

روزگار غریبی است نازنین

روزگار غریبی است نازنین
شاملو
میگه هفته دیگه که یارانه ها رو بردارند هیچ کس نمی دونه که چی میشه. میگه قبض برق مسکونی سی هزار تومانی میشه صد و پنجاه هزار تومان. بنرین میشه چند برابر. میگه کمکهای مالی مستقیمی که احمدی نژاد قولش رو داده سالیانه نصف درامد خالص نفته! میگه

احمدی نژاد همون ماههای اول میمونه زیرش.
میگه هنوز یارانه ها رو برنداشتند اونها دارند چماق به دستهاشون رو می فرستند تو خیابون که این دفعه ادمهای گرسنه نریزند تو

خیابون. میگه بیمارستان که رفته بودم دکترها دو ملیون از بیمه می گرفتند دو ملیون هم زیر میزی رشوه می گرفتند از مریض که بهش نگن وقت نداریم برو جای دیگه
میگه من نمی دونم. از یک طرف جوونها و دانشجوهایی که جونشون رو می گذارن کف دستشون میرن زندان و شکنجه میشن به امید این که وضع مردم یک کم بهتر بشه از یک طرف هم اینها ....